THREAD BINDS
Zo heet de expositie die nu in WG KUNST hangt. Tamelijk uniek want alle kunst die er hangt is gemaakt van textiel. Van stoffen zeg maar. En stof bestaat uit een verbinding van draden. Dat is het bijzondere aan textiele kunst. Overdrachtelijk gesproken kun je zeggen dat textiel bij uitstek verbinding geeft. Textiel geeft ook bescherming. Maar ook verhulling.
Het is een middel wat op vele manieren gebruikt kan worden en buitengewoon nuttig is. Het geeft ons ook warmte en we kunnen ons mooi maken met mooie kleren.
In deze expositie gaat het om kunst. Textiele kunst maar het stoffelijke blijft een rol spelen.
Dat kun je op deze expositie goed zien. Wanneer je de zaal binnenkomt vallen de veelkleurige tapijten aan de wand direct op. Ze laten allerlei voorstellingen zien die afkomstig zijn uit oude mythen en verhalen, maar dan met een eigentijdse toets erin. Isa Roelink is de maakster en ze citeert uit oude Griekse verhalen die je op de doeken ziet afgebeeld. De heftige kleuren en de dikte van de tapijten valt direct op in haar werk. Ze vertelt me menige anekdote uit de Griekse mythologie maar ik heb ze niet snel genoeg kunnen onthouden. Als u geïnteresseerd bent moet u het haar nog maar eens vragen wat er allemaal op die doeken van haar staat afgebeeld.
Het tegenovergestelde zien we op de wand ertegenover. Op latten gespannen doek waarop geschetst is met potlood. De doeken zijn zwart of wit. Met dien verstande dat ze op het wit getekend heeft en ook op het zwart. Maar zodanig dat je goed moet kijken om te zien wat ze getekend heeft. Op een groot overwegend wit doek zie je een gebergte. Het opvallende is dat je geen potloodstrepen ziet. Zo fijn heeft ze getekend. Het worden vlakken van een licht grijs.
Op een ander doek lees ik hier en daar woorden. Maar zo klein geschreven dat je ze nauwelijks kunt lezen. Zela Odessa Palmer is de kunstenaar. Ze vertelt me hoe ze die teksten als bij ingeving noteert op het doek. Het zijn invallen. Haar tekenen is buitengewoon tijdrovend door de manier waarop ze werkt. Ze tekent haast alsof het een soort van meditatie is.
En dan het werk van Klaartje Gisolf. Weer zo totaal anders ook al is het wederom van stof gemaakt. Op verschillende plekken in de galerie zie je witte bollen van wol liggen. Ze zijn heel fijn als bol verweeft geraakt. Later hoor ik het procedé waarmee ze dit effect bereikt.
Ze heeft de bollen in de wasmachine gedaan en dat levert dit prachtige resultaat op. De weefsels geven namelijk een wisselend beeld. Sommige kluwens zijn egaal wollig. Andere weefsels geven nog een gelaagdheid aan. Een ribbeling in de bewerkte wol. Zoals bijvoorbeeld plooien in onze huid. Een aantal wollen objecten zijn opgehangen. Zo hangt er een wollen beeld van de NIKE van Thracie. Een object wat op tafel ligt heeft gedeeltelijk een roze kleur. Het doet een beetje aan een baarmoeder denken. Er hangen gekrulde slierten wol uit de “baarmoeder”. Het versterkt nog het idee van een geboorte. Maar de dood is ook aanwezig in haar werk. Aan de wand hangen doeken waarop je, als je goed kijkt, een lichaam ziet van een overledene. Alsof het stervende lichaam een afdruk heeft nagelaten. Even verderop hangt ook weer torso van wol. Deze keer zwart. Ze noemt het een pantser. In een mand zie je heel wat ronde wollen vormsels liggen, dicht tegen elkaar aan. Van witte wol. Het is als een nest jonge hondjes, zoiets. Kennelijk roept wol al gauw de associatie op met nog levende wezens.
Als vierde kunstenaar hangt hier het werk van Jemimah Vaughan. Zij heeft ook strak gespannen doeken over een houten raam aangebracht. Of het is over een houten plaat bevestigd. Net als Zela Odessa Palmer. Maar haar doeken laten abstracte voorstellingen zien die zijn ontstaan door allerlei stukken doek strak tegen elkaar aan te spannen. Het laat geometrische voorstellingen zien. Schuine lijnen, vlakken, driehoeken, etc. Het levert verrassende beelden op. Abstracte werken maar wel onverwachts van textiel gemaakt. En dat geeft een heel verschil. De voorstellingen zijn door die textiele structuur veel levendiger. Haar ontwerpen zijn verrassend en mooi.
In de toegangshal zie je links aan de wand een veelheid aan kleine werkjes die allen op dezelfde wijze gemaakt zijn als het grotere werk in de zaal. Maar hier dus op kleine schaal te koop. Van alle vier de kunstenaars hangen er kleine werkjes in de voor ieder van hen herkenbare stijl van werken. Prijzen hangen er nog niet bij. Maar dat zal vanavond vast wel het geval zijn.
Kees Hordijk
Geef een reactie