GEVONDEN VOORWERP
Gevonden voorwerp
Achteloos weggegooid
Voor niemand nog van waarde
Eenzaam ligt het in de goot
Een plastic bloemenvaas
Verkleurde kassabonnen
Een uitgedroogd boeket
Aan hun lot overgelaten
Op weg naar de vuilnisbelt
Totdat jij iets in hen ziet
En van ze gaat houden
Ze opraapt en herstelt
Plek geeft aan nieuw leven
Het mag opnieuw bestaan
Wat oud was wordt vernieuwd
Een ander kleed aangetrokken
En wonder boven wonder
Die kunst uit jouw hand
Maakt jou zelf gelukkig
Jij zorgt voor het mismaakte
Behoedt het voor de ondergang
Beschadiging wordt hersteld
Vormt een nieuwe gedaante
En toch…
dat nieuwe kunstwerk uit jouw hand
je beleeft het als geschenk
als uit zichzelf tot stand gekomen.
Kees Hordijk
Dat is goed gelukt in deze tentoonstelling.Een aantal voorwerpen zijn zo klein en nietszeggend dat ze makkelijk over het hoofd gezien kunnen worden, zoals een geel dopje. De tekst erbij geeft het dopje op poëtische wijze een levensbepalende waarde, wat de bezoeker dwingt nog eens extra goed te kijken.
Een verrassend werk dat aan Tinguely doet denken, is samengesteld uit fietsonderdelen en straalt een aaibare, maar roestige charme uit.
Een ander object lijkt eveneens geen tekst nodig te hebben, want de onderdelen zijn in een delicaat evenwicht zo samengevoegd dat de bezoeker er direct een ‘vliegende schoen’ in herkent.
Door de gevonden, soms minuscule, objecten met behulp van een stukje ijzerdraad met elkaar te verbinden ontstaan kostbare, kleine landschapjes waarin je kunt wegdromen.
Of een hoefijzerslot van een fiets dat een weefgetouw wordt en met deze uitvinding op subtiele wijze aan recycling bijdraagt.
Ook gevonden organisch materiaal, zoals riet, bloemen en zaden, krijgen in de context van de tentoonstelling een nieuwe lading: de vergankelijkheid van bloeiende natuur.
De gevonden voorwerpen worden eigenlijk van ‘niets’ tot ‘iets’ door de liefdevolle aandacht van de vinder en krijgen zodoende een welhaast magische betekenis.
Zoals een zonnetje in een piepklein stukje aluminium of een goudkleurig snoeppapiertje: ze zijn op de grond gevonden door ogen op zoek naar waardevolle juwelen.
Het verheffen van peuken tot een sprankelende, stralende zon, is net als een verzameling gebroken stukjes glas op isolatie-plastic, van een eeuwige schoonheid waar bezoekers ronduit blij van worden.
Het is bij deze interactieve tentoonstelling aan de bezoeker zelf om te gaan grasduinen en schatzoeken in de buurt van de galerie en een waardevolle bijdrage te doen aan dit geniale project van Alma van Woudenberg en Judith van de Pol
Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie gegevens worden verwerkt.
Geef een reactie