Vandaag weer langs de kastjes gaan lopen. Wederom zonder kaart al had ik die nu wel in mijn zak. Je kunt op het WG terrein verdwalen, ook al is het niet groot. Er staan nu codes op de kastjes om te kunnen opzoeken bij welk kastje je bent. Maar ik zoek maar met het oog naar de kastjes die ik nog niet gezien heb. Dat gaat me makkelijker af. Deze zitten aan de zuid-west kant van het terrein.
Bijna aan de zuidkant van de route zie ik vier bollen in een kast hangen. Bollen klinkt haast oneerbiedig voor deze prachtige maaksels. Ze lijken doorgesneden waarbij het snijvlak een wirwar van kleuren laat zien terwijl de buitenkant van de stoffen bollen meer structuur geeft in de vorm en kleur. Maar sowieso zijn ze prachtig gemaakt. Met warme tinten en alles van stof. Vilt lijkt het.
Het valt me op hoeveel kasten het leven in de natuur laten zien. Alsof de natuur hoopvoller is dan de menselijke samenleving. Ergens aan de westzijde van het parcours zie ik een kast met een heel dierenleven erin. Witte brokken suggereren een ijslaag. In het midden een holte in een boom waarin een insect of een soort tor zichtbaar wordt. Meeuwen vliegen rond de holte. Ook zie ik er een roofvogel zijn vleugels uitslaan. Zoveel dieren dicht bij elkaar suggereren haast wel een vredelievende samenleving. Misschien zijn ze wel door de koude gedwongen bijeen gekomen.
Een vergelijkbaar samenzijn van dieren, maar nu ook met mensen erbij, is uitgevoerd in aardewerk. In een ronde, platte vorm. De kleuren zijn veelvoudig en sprekend. De mensfiguren in aardekleur. De dieren in andere kleuren. Naast de vrouw een grote blauwe slak die zich tegen zijn buik vlijt. Groene wingerds hangen overal op het tableau. Een zwanenhals buigt zich. Een vogeltje zingt. Er zwemt ergens een vis. Het hele tafereel doet me denken aan een primitieve weergave van de schepping. In de uitvoering is het enigszins gestileerd. Alle beesten en mensen liggen als het ware op het platte vlak van het tableau.
En dan opeens een gedicht. Ook dat zit in een kastje. Temidden van wat schetsen. (fragment)
Ik wil toch kunnen hopen
Dat als ik god weet waar
En na hoelang ontwaak
Die mens dan tegen mij,
Als mens,
Zegt : ik weet ook niet wat nog komt
Maar het ergste is voorbij
Nu ben je hier bij mij.
Terug naar de natuur. Bij dit kastgebeuren is het alsof je zo in de echte natuur stapt. Met witte rotsen en dennen er om heen. Is het ijs ? Ik weet het niet. Verderop zie je rotsen in de gewone donkere kleur. Een paar schapen lopen er wat rond. Mossen groeien tussen de rotsblokken. Het lijkt werkelijk alsof je voor even verdwaald bent in een woeste ongerepte wereld waar geen mensen leven.
En dan weer de eenvoud en kracht van tekeningen. Van een bekend handschrift. Ik zag haar werk menig keer op het jaarlijkse KUNST NAAR BUITEN festival. Elegante figuren, sierlijke aankleding, en betekenis ! Maar die is niet makkelijk te raden. Gaat het over leven en dood ? Bovenwereld en onderwereld ? Het menselijk lot ? En hoe daarin te laveren ? De spiegeling tussen het beeld boven en het beeld beneden valt in ieder geval wel op. Maar vooral zie je in een oogopslag het zo karakteristieke handschrift van deze kunstenaar.
En als laatste wil ik u deze laten zien :
Deze veelheid aan kleurige wol komt me bekend voor. Het kan niet anders dan het werk zijn van de kunstenaar die ook in de zaal van WG KUNST hangt met grote wandkleden vol dikke kleurige wolstrengen. Wandkleden die verhalen vertellen, geschiedenissen laten zien, ga kijken in de galerie. In dit kastje lijkt het wel een voorraadkamer van al de accessoires die ze in haar werk gebruikt.
Op het terrein van de kliniek zien we een gelaagd werk waarin je iets van de directe omgeving van de kliniek kunt zien. Verschillende beelden met tussenruimte over elkaar heen die iets van de directe omgeving laten zien. Maar het meest opvallende in het beeld is wel het woord HOOP dat op de voorste glasplaat te lezen valt. Het is een werk wat het duidelijkst tot uitdrukking brengt waar je gedurende een verblijf in het WG op hoopt.
En als laatste wil ik u deze laten zien. “Thank you for coming” ! Een doek met daarop van alles wat. Edelstenen, borduurwerk, strengen, aan elkaar genaaide stukken kleurige stof. Wat een rijkdom op zo’n klein stukje textiel. Een gift aan iedere kijker, zo lijkt het. Al het schone en goede wordt hier bijeengebracht. En veel dankbaarheid die ermee wordt uitgedrukt.
THANK YOU FOR COMING !
Geef een reactie